Cytat: "Marta jest the best imieniem, ale Martyn nie lubie i nie cierpie jak ktos mi mowi Martynka, to nie jest to imie!!!" Przeczytajmy i ze smutkiem pokiwajmy głową. Oto jak dalece i szybko posuwa się degradacja naszego języka! Znaczenie imienia: Marta. Marta to imię pochodzenia hebrajskiego, a dokładnie aramejskiego, w którym słowo „martha” znaczy tyle co „pani domu, gospodyni”. Imieniny Marty celebruje się 19 stycznia, 22 lutego, 23 lutego, 18 marca, 21 czerwca, 5 lipca, 29 lipca oraz 19 września. Imię to zadomowiło się w Polsce już XIII wieku. Cześć mam na imię Marta. Jestem 27 letnią żoną najcudowniejszego faceta pod słońcem oraz matką najsłodszego na ziemi 4 letniego chłopca. M MARTA attained the Silver level of recognition for its sustainability efforts. MARTA keeps over 185,000 cars off the road everyday. MARTA is your direct route for all flights in and out of Hartsfield-Jackson International Airport. Almost half of MARTA riders are between the age of 16 and 34. Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Kobieta o tym imieniu jest silna psychicznie i fizycznie. Nie lęka się przeszkód i trudów życiowych. Często zarówno w zachowaniu, jak i w sposobie ubierania się naśladuje mężczyzn. Otwarta jest na wszelkie inicjatywy, ale ceni grę fair. Lubi kontakty z otoczeniem, ale nie ulega wpływom innych. Jej charakter dojrzewa bardzo wcześnie, przez co skraca się czas beztroskiej młodości. Jest zaborcza i przekorna, despotyczna zarówno dla siebie, jak i dla otoczenia. Nieraz chciałoby się, aby była bardziej ludzka. Czasem jest pełna niepokoju, mogącego zepsuć jej najpiękniejsze osiągnięcia. Odpowiada na wszelkie ataki w sposób, który może zbić z tropu. Gdy postawi sobie jakiś cel, zrobi wszystko, by go osiągnąć. W każdym przypadku pragnie rządzić. Intuicja jest dla niej rezygnacją z inteligencji i kartezjańskiego umysłu. Nie chce o niej słyszeć. A szkoda. Traktuje jako przeciwników, albo i wrogów, wszystkich współzawodniczących z nią w działaniu. Ale jeśli trzeba wykroczyć poza stadium agresji i współdziałać z innymi, to... Jeśli ktoś nie ma uczciwych bądź jasnych zamiarów w stosunku do niej, lepiej niech zejdzie jej z drogi. Cechuje ją duża samodzielność i zaradność życiowa. Nie jest wylewna, obserwuje czekając, aż inni zrobią pierwszy krok. Jej własna moralność zależy od moralności społeczeństwa, czy warstwy, do której należy. Przyjmując moralność innych czuje się mniej samotna... Jest towarzyska, dopóki to nie szkodzi jej interesom. Cechuje ją żądza posiadania, gromadzenia bogactw. Zmysłowość to dla niej przede wszystkim łakomstwo, dobrze zjeść, chrupać słodycze, czekoladki. Wobec mężczyzn wykazuje pewną agresywność. Nieraz bierze w ręce ster rządów w rodzinie. W dzieciństwie bardziej lgnie do ojca, niż do matki. Gdy dorasta, nie ulega łatwo popędowi seksualnemu i kieruje się raczej wyrachowaniem. Przywiązuje dużą wagę do małżeństwa, które jest dla niej sposobem awansu społecznego. Nie jest łatwa w pożyciu, ale posiada taką wolę robienia wszystkiego dobrze, odnoszenia sukcesów, że należy chylić przed nią czoła. To zresztą robią niektórzy mężowie... jednocześnie biorąc nogi za pas! Mężowie muszą się do tego przyzwyczaić... i rodzice również! Pochodzenie: imię pochodzenia aramejskiego, od słowa mar(a) tha, marta, oznaczające „pani domu, gospodyni, pani”. Jest to jedno z najstarszych imion żeńskich. W Polsce popularne już od XIII wieku. Zwierzę: skowronek Kolor: niebieski Owoc: kiwi Znane osoby: Marta Dobecka – aktorka filmowa i teatralna; Marta Dzido – pisarka i reżyserka; Marta Eggerth – węgierska śpiewaczka, żona Jana Kiepury; Marta Fox – poetka, powieściopisarka i eseistka; Marta Lipińska – aktorka teatralna, radiowa, filmowa i telewizyjna; Marta Wiśniewska – czyli Mandaryna, piosenkarka muzyki pop; Marta Michna – szachistka, arcymistrzyni; Marta Wojciechowska – znana jako Martyna Wojciechowska, dziennikarka i prezenterka telewizyjna Roślina: tulipan Kamień: malachit Liczba: 7, 8 Autor: Świętokrzyska czarownica Autorka horoskopu dziennego oraz miesięcznego horoskopu księżycowego. Specjalizuje się w astrologii, a także w tworzeniu prognoz lunarnych i kalendarzy księżycowych. Prowadzi bloga Charakter Marta lubi kontakty z otoczeniem, ale nie ulega wcale wpływom. Jej charakter dojrzewa bardzo wcześnie, przez co skraca się czas beztroskiej młodości. Jest zaborcza i przekorna Jest osobą bardzo niezależną. Ceni wolność myśli i swobodę działania. Lojalna wobec władzy i własnych wcześniejszych postanowień. Nie lubi uzewnętrzniać swoich celów działania, ani też ujawniać tajemnicy zawodowej. Uparcie dąży do celu, konsekwentnie zwalcza przeszkody, osiąga sukcesy bardzo szybko. Od dziecka mają dobrze określone zainteresowania, wiedzą, kim chciałyby zostać, gdy dorosną i zwykle wybierają praktyczne zawody, w których można zarówno być użyteczną dla innych, jak i osiągnąć wymierne wyniki. Pragną być na przykład lekarzem, pielęgniarką lub inżynierem albo prowadzić hotel i do tego celu konsekwentnie dążą. Nawet jeżeli mają pewien niezwykły talent, powiedzmy artystyczny, to wolą mieć w odwodzie jakieś bardziej praktyczne i konkretne umiejętności. Typowa Marta ma dobre wyczucie rzeczywistości, umie odróżniać to, co realnie dostępne, od próżnych fantazji. Można zaufać jej zdrowemu rozsądkowi. Umie też realizować swoje plany krok po kroku, często przez długie lata. Potrafi sobie narzucić dyscyplinę: wstawać o świcie, nie jeść cukru lub mięsa, codziennie godzinę poświęcać na naukę angielskiego. Marty potrafią skutecznie walczyć ze swymi słabościami i dziwią się, gdy inni sobie z tym nie radzą. Dobrze się sprawdzają w trudnych warunkach, kiedy trzeba sobie radzić w życiu przy pomocy skromnych środków. Co więcej, takie trudne lata wspominają później jako wspaniałą szkołę, z której wynosi się niezastąpione doświadczenia. Również w ramach organizacji, takich jak wojsko, szkoła, szpital, Marty łatwo znajdują swoje miejsce. Często spotyka się je na odpowiedzialnych stanowiskach oraz w zawodach zwyczajowo uznawanych za męskie. Gdy jest jej trudno, Marta nie rozczula się nad sobą. Niechętnie pokazuje zasmuconą twarz. Potrafi w każdych okolicznościach "trzymać fason". Ale umie też zrozumieć czyjąś niedolę i podnieść na duchu tych, którym jest źle. W miłości Marty są wierne, a swoim mężczyznom nie pozwalają na szaleństwa i ekstrawagancje. Zdrobnienia Marteczka, Martusia, Marcia, Martuś, Martucha, Marfa, Marfuszka, Martita Jest to imię biblijne, wywodzące się z aramejskiego mart- 'pani'. W Polsce imię poświadczone od 1265 r. Utrzymuje się ono do dziś. Formy spieszczone to Martusia, Marteczka. W twórczości Orzeszkowej występują bohaterki o tym imieniu (np. Marta Korczyńska z Nad Niemnem). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Martha, ang. Martha, Martie, Marty, fr. Marthe, niem. Martha. Doliczono się ponad dziesięć świętych niewiast, które w historii kościelnej występowały pod imieniem Marta. Tu wystarczy przypomnieć cztery. Pozostałe albo w dziejach kultu nie odegrały jakiejkolwiek znaczącej roli, albo znane są ledwo z imienia: wyliczono je pośród innych męczenników, zestawionych w grupy. Marta z Betanii, siostra Marii i Łazarza, świętego rodzeństwa, które Chrystus obdarzył swą przyjaźnią. Po raz pierwszy spotykamy ją z okazji przyjęcia, na którym występuje najwyraźniej w roli gospodyni. Św. Łukasz (10, 38-42) mówi, że krzątała się gorliwie około rozmaitych posług, żeby jak najlepiej przyjąć swych gości, a dziwiąc się nieco bezczynności swej siostry, z prostotą odezwała się do Pana: -Czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu- Powiedz jej, żeby mi pomogła-. Zdawało się jej, że Maria godniej uczci gościa, gdy zajmie się, jak ona, przygotowaniem posiłku. Otrzymała od Boskiego Mistrza równie serdeczną co poważną naukę o cząstce najlepszej, jedynej. Pan jej nie potępił, zganił jedynie za to, co w jej aktywności było przesadnego. Pochwalił zarazem -lepszą cząstkę- jej siostry, która wespół z Martą uchodziła później za żywe uosobienie dwóch typów życia chrześcijańskiego: kontemplacji i aktywności. Ale nie jedyny to w Ewangelii epizod, w którym występuje nasza święta. Marta pojawia się znowu w opowiadaniu o wskrzeszeniu Łazarza (J 11, 1-44). Ona pierwsza pobiegła wówczas na spotkanie Pana, a wyraziwszy Mu całą swą bezgraniczną ufność, wypowiedziała również bez wahania swą spontaniczną wiarę w zmartwychwstanie i w mesjańskie posłannictwo Chrystusa, którego nazwała Synem Bożym. Pośpieszyła następnie, aby powiadomić o Jego przybyciu siostrę. Interweniowała jeszcze, gdy chodziło o odsunięcie kamienia zamykającego wejście do grobu brata. Po raz trzeci pojawiła się na kartach Ewangelii (J 12, 2) w opisie uczty, jaką wydano w Betanii na cześć Chrystusa. Potem już jej nie spotykamy. Z pewnym zdziwieniem nie widzimy jej ani pod krzyżem, ani w dniu zmartwychwstania, ale skoro spiskowano również przeciw odzyskanemu niedawno przez siostry Łazarzowi, musiała może towarzyszyć zagrożonemu na nowo bratu. Nie wiemy nic o jej dalszych losach. W IV stuleciu istniały w Betanii dwa kościoły. Jeden z nich położony był w miejscu spotkania Marty z Jezusem. Martyrologia wspominały ją pod rozmaitymi datami (17 października, 17 grudnia), przy czym synaksaria greckie wymieniały (6 czerwca) razem z siostrą jako przynoszące pachnidła (myrophores). Wszystkie te terminy w XII w. zastąpiono na Zachodzie datą 29 lipca, tzn. dniem ósmym po wspomnieniu Marii Magdaleny, którą już wtedy zdecydowanie utożsamiano z Marią z Betanii. Marta nie stała się nigdy tak popularną jak Maria, ale przecież i ona weszła jako bohaterka do cyklu legend prowansalskich. Nawiązując do wcześniejszych wspomnień, a może i grobu jakiejś nie znanej bliżej Marty, jej kult zlokalizowano wówczas w Tarascon nad Rodanem. W 1187 r. odkryto tam rzekomo jej relikwie i natychmiast zbudowano świątynię. Uczyniono z niej także pogromicielkę jakiegoś lokalnego potwora o nazwie Taraska albo Taraskura. W kazaniu, które upowszechniane było pod imieniem św. Ambrożego, utożsamiano ją nawet z ewangeliczną niewiastą cierpiącą na krwotok (Mt 9, 20-22). Mimo tu i ówdzie zgłaszanych zastrzeżeń długo te nabożne baśnie nadużywały w literaturze kościelnej swego prawa obywatelstwa. Krytyka historyczna podważyła ich wiarygodność właściwie dopiero pod koniec XIX stulecia; ostatnie skrupulatne studia Wiktora Saxera ukazały w jaśniejszym świetle historię ich powstania, literackich powiązań i zależności. Dla kultu chrześcijańskiego nigdy chyba doniosłymi nie były. Opierał się on przede wszystkim na krótkich, ale jakże uroczych relacjach ewangelistów. W nawiązaniu też do nich Marta uznana została za patronkę gospodyń domowych i hotelarzy. Marta, matka Symeona Słupnika. Urodziła się w pierwszych latach VI stulecia w Antiochii. Przynaglona przez rodziców, poślubiła Jana z Edessy. Około r. 520 urodziła syna, który pod imieniem Symeona stanie się sławnym słupnikiem. Jej żywot napisał w następnym stuleciu jakiś mnich, prawdopodobnie mieszkający w klasztorze Św. Symeona. Zredagował ten utwór, posługując się gotowymi zwrotami i kliszami, przy czym szeroko omawiał cuda za życia Marty. Anioł miał jej przepowiedzieć termin śmierci. Zmarła 5 lipca 551 r. Pochowano ją pod Antiochią. Gdy powiadomiono o tym syna, kazał szczątki matki przenieść do kościoła pod wezwaniem Trójcy Świętej; znajdował się ten kościół w pobliżu kolumny, na której przebywał. Wedle żywoto- pisarza była to okazja do zdziałania nowych cudów. Marta z Astorgi. Miała być dziewicą poświęconą Bogu, a męczeńską śmierć poniosła za panowania Decjusza i za rządów prokonsula Paterna. Opowiada o tym późna Passio, utkana z motywów legendarnych. Od IX wieku kult Marty szerzył klasztor, który szczycił się jej wezwaniem. Obwołano ją też patronką miasta. Wspomnienie przypadało 23 lutego. Marta Le Bouteiller. Urodziła się 2 grudnia 1816 r. w La Henri-re, w pobliżu Saint-Lô, w Normandii. Jej rodzice, Andrzej i Maria Franciszka z domu Morel, byli rolnikami, ale równocześnie zajmowali się tkactwem. Mieli pięcioro dzieci. Trzeciemu nadali imiona Amata Adelajda. Gdy w r. 1841 wstąpi do zgromadzenia, zamieni je na Marta. Nauki pobierała w Percy. Potem pociągnęły ją ideały św. Marii Magdaleny Postel. W Saint-Sauveur-le-Vicomte przywdziała habit niedawno założonego zgromadzenia. Do nowego życia we wspólnocie zaprawiała ją bł. Placyda Viel, która była mistrzynią nowicjuszek. Potem już przez długie lata spełniała w zakonie najskromniejsze posługi. Pracowała w kuchni, w ogrodzie i w winnicy. W marcu 1883 r. potknęła się przy pracy i doznała poważnych obrażeń. Spokojnie i pogodnie zakończyła życie w dniu 18 marca tego roku. Jan Paweł II beatyfikował ją 4 listopada 1990 r. Imieniny Marta obchodzi imieniny między innymi: 19 Styczeń 22 Luty 23 Luty 18 Marzec 21 Czerwiec 5 Lipiec 29 Lipiec 19 Wrzesień Znaczenie imienia: Marta Marta to imię pochodzenia hebrajskiego, a dokładnie aramejskiego, w którym słowo „martha” znaczy tyle co „pani domu, gospodyni”. Imieniny Marty celebruje się 19 stycznia, 22 lutego, 23 lutego, 18 marca, 21 czerwca, 5 lipca, 29 lipca oraz 19 września. Imię to zadomowiło się w Polsce już XIII wieku. Marta w innych językach W języku angielskim imię to występuje w wersji Martha, we francuskim brzmi Marthe, a w języku hiszpańskim Marta. Znane Marty W tradycji chrześcijańskiej wspomina się o co najmniej dziesięć świętych i błogosławionych noszących imię Marta. Najbardziej pierwotnym przekazem na temat świętej Marty jest Nowy Testament, gdzie pojawia się postać Marty z Betanii, siostry Marii i Łazarza. Była to ta kobieta, którą Chrystus upomniał, że nazbyt troszczy się o rzeczy materialne, a przykłada mniejszą wagę do kwestii duchowych. Przekaz o świętej Marcie zachował się w Ewangelii świętego Łukasza. Jej wspomnienie wypada 29 lipca. Uważa się ją za patronkę gospodyń domowych, hotelarzy i osób ciężko pracujących. Znane kobiety o imieniu Marta to na przykład: Martha Argerich (argentyńska pianistka), Marta Lipińska (aktorka), Marta Dzido (pisarka), Marta Grzywacz (dziennikarka), Marta Żmuda-Trzebiatowska (aktorka), Marta Fox (poetka, prozaiczka), Martha Stewart (pisarka, celebrytka). Jaka jest Marta? Imię Marta za sprawą tradycji biblijnej stało się synonimem praktycyzmu i zapobiegliwości. Kobiety o tym imieniu to realistki, które cenią wartości materialne, a także wewnętrzny spokój i harmonię. Zwykle bardzo skrupulatnie planują przyszłość i z mrówczym uporem realizują kolejne punkty projektu. Dobrze czują się w zawodach praktycznych i dających wymierne rezultaty, chętnie zatem działają w medycynie czy w inżynierii. Często posiadają one zdolności do nauk ścisłych. Niektórzy postrzegają zalety Marty jako typowo męskie przymioty, są to bowiem: samodzielność, praktycyzm i zaradność. Kobieta o tym imieniu ceni sobie także przyjemności zmysłowe, a jej największą słabością jest kuchnia. Marty zwykle świetnie gotują, a zdolności kulinarne Mart sprawiają, że ich domy są zawsze pełne gości. W miłości Marty są praktyczne, cenią sobie stabilizację, ale także wierność. Marta, Marta - zdecydowanie Marta! To najpiękniejsze imię dla kobiety... na stówę Marta. marta jest bardzo ladne a antonina po francusku antoinette (czyt. antuanett) jeszcze piekniejsze. ale po francusku Marta grzechu warta a Antonina to coś jak Stanisława czy Ludwika Odpowiedział(a): malinowa, 07 stycznia 2011, 14:08 0 jaki rym zdecydowanie wolę imię Marta, jest takie fajne Żadna ale jak bym miał wybierać to Marta Oczywiście że Marta Tez jestem za Marta Marta Marta... Marta to ladne mie zdecydowanie Marta, bardziej nowoczesne Antonina bardziej oryginalne no i co z tego ze orginalne, ale bardzo stare, teraz trzeba caly czas podążać na przód, moze i orginalnosc jest potrzebna ale jednak marta to nie jest zle imie zdecydowanie Marta ale nie uważacie, że jak się mówi Antosia to jest tak słoodko? Jezu, Wy się nie znacie się ludziska, Antonina wybierz albo lepiej Apolonia, ale nie wiem czy była taka święta... Nie lubię imienia Marta... Antonina jest fajniutkie...Tosia ja sobie biorę Antonina do bierzmowania więc wolę Antoninę xD Ja bym wzięła Marta Bo mam tak na imię. Odpowiedział(a): Verroni, 09 lutego 2010, 14:22 0 ja też ^^ a Antonina to jak Jadwiga xdd mi sie kojarzy xd brzydkie przyjmijmy ze oby dwa imiona na swój sposób sa ladne Marta jest lepsze Marta lepsze marie antoinette - krolowa francji a marta to tylko grzechu warta... Odpowiedział(a): roy3000, 08 maja 2009, 15:25 0 heheh dobre można i tak ale ja bym wybrał Marta Maaaartaaaaa caly czas powtarzam ze marta... Odpowiedział(a): gość, 08 maja 2009, 17:55 0 to nie powtarzaj się już dziecko nie nabijaj postów sobie... znamy Twoje zdanie już... Antonina sztywno brzmi, lecz Tosia lub Antosia słodko, za dużo Mart na tym świecie, lepiej być orginalnym...... Odpowiedział(a): roy3000, 08 maja 2009, 18:21 0 no ok, fajne ale jak się jest dzieckiem, ale jak podrośnie to co? będzie "hej idziemy po Antoninę i robimy bibkę?" tak mega sztywno. Marta, mam koleżnke Marte Marta chociaż to częste imię.... Marta blabla musi byc 10 znakow Antonina ! najlepsze, chciałabym mieć tak na imię : zdecydowanie Marta osobiście Antonina niezbyt mi się podoba, takie wiejskie (oczywiście nie obrażając nikogo ) zdecydowanie Marta Marta, Martunia, ja bym brał XXxProSlAyerGTgetta12121xxX Antonina , kota tak nazwalam a Marta mam zle skojarzenia .... imienia Marta wprost nie cierpię moja córka ma na imię Maria Antonina stawiam na Tosię Ale z was głupki. Imienia do bierzmowania się nie wybiera na podstawie "Czy mi się podoba", tylko na podstawie, czy święty który nosił to imię zrobił coś co do ciebie przemawia. zgadzam się z gościem imię się wybiera na bierzmowanie, takie jakie się chce tą postacią ŚWIĘTĄ kierować i być podobnym do niej a nie na podstawie które mi się podoba ale jeśli podobają mi się dwie postacie, to co w tym złego, że chcę żeby imię było też ładne. To miało być głosowanie, a ktoś jak zwykle musi się dopierdzielić do szczegółów. anika2880 piekne imie dla corki maria antonina! Zdecydowanie Marta A nie zastanawiałaś sie nad innymi imionami? Ja na trzecie imię dałam sobie Maria Magdalena xD Antonina - Tosia Bardzo ładne imię ! antosia- Tosia. sliczne imie ^^ Marta........ Zaloguj się, aby móc odpowiedzieć na pytanie i cieszyć się pełną funkcjonalnością serwisu. Jeżeli nie masz konta, zarejestruj się.

marta to nie imie